Kapitalnie zapowiadają się towarzyskie pojedynki podczas Suzuki Boxing Night IV w Lublinie. Niejednokrotnie jest tak, że przez nasze ringi na mniejszych imprezach przewijają się świetni zawodnicy. Zwykle jednak przeciętny kibic ze względu rangi wydarzenia pomija ten fakt, dopiero po jakimś czasie wielu odgrzewa takie starcia.

Już ponad 20 lat masowo odbywają się gale boksu zawodowego w naszym kraju. Dlaczego o tym wspominam i jak to się ma do boksu olimpijskiego? Przy tej okazji odkryję główną przyczynę kłopotów w polskim boksie.

W boksie każde pokolenie ma kogoś, kto był/jest pewną ikoną danej epoki, kiedy jako dziecko po raz pierwszy siedziało się przed telewizorem i oglądało boks. Choć pewnie świat zmienia się na tyle, że obecnemu i przyszłym pokoleniom łatwiej będzie o dostępność do sportu jako rozrywki, za to trudniej o bohaterów, takich jakimi my ich widzieliśmy.

Koniec roku to czas podsumowań, życzeń, marzeń, oczekiwań czy postanowień. I nie da się ukryć, że o podsumowania w seniorskim męskim boksie olimpijskim nie będzie łatwo. Poza przerwanymi kwalifikacjami olimpijskimi i mistrzostwami Polski, które jednak dużych zmian nie przyniosły, nie ma do czego wracać. Nie będę zatem podsumowywał, ponieważ trzeba patrzeć w przyszłość.

Na początek małe wspomnienie. 13 sierpnia 2015 roku napisałem tekst, w którym wyrażałem spory entuzjazm co do to szans Krzysztofa Głowackiego z Marco Huckiem. Po czym odczytałem ten tekst i żeby nie narazić się na śmieszność nigdy go nie opublikowałem. Dziś tego błędu nie popełnię i spróbuję wlać odrobinkę optymizmu przed walką Szeremeta-Gołowkin.

Szalenie elektryzujący czas przeżywamy w boksie. Zakażenie Głowackiego, dwie gale w Polsce, echa, pogłoski, plotki, skandale, skandaliki, spekulacje& Dużo tego, za dużo jak na kilka dni. Nie można jednak zapomnieć o przeglądzie tego, co ćwierka w polskim boksie olimpijskim.

Dziś odcinek autorstwa wyjątkowego gościa. Bardzo miło mi jest poinformować, że niebawem swój autorski cykl na łamach naszego portalu rozpocznie Janusz Stabno. Sędzia klasy międzynarodowej, kilkuletni redaktor naczelny miesięcznika Bokser. Dziś w bardzo ciekawym tekście o Feliksie Stammie zapowiedź tego, czego możemy oczekiwać za kilka tygodni. Zapraszam do lektury tekstu mojego gościa.

Dzieci mają to do siebie, że czekają w ciągu roku na dwa najważniejsze dla nich momenty: urodziny i pierwszą gwiazdkę w wigilię. Co do drugiego to byłoby dobrze, gdyby tego wydarzenia nie zepsuł wesoły tatuś wracający na święta prosto z tzw. firmowej wigilii. A co ta historia ma wspólnego z boksem?

W 1896 roku w Atenach odbyły się pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie. Jak na początki przystało impreza nie była jeszcze turniejem w pełni globalnym, rywalizowano jedynie w 9 dyscyplinach, wśród których był tylko jeden sport walki, będący nawiązaniem do czasów antycznych, czyli zapasy. Co ciekawe, cztery lata później zapasy wypadły z programu igrzysk, by powrócić w amerykańskim Saint Louis w roku 1904 i pozostać już na dobre.

Czy Fury wygrałby z Alim? Takie i inne pytanie w nieograniczonej konfiguracji można zadawać sobie bez końca. Można również pokusić się o kilkugodzinne analizy. Odpowiedź jest jednak zawsze taka sama: Tego się po prostu nie wie!

Parafraza tytułu filmu Barei wydała mi się dobrym tytułem do tego, by podjąć ważną kwestię przełożenia boksu olimpijskiego na zawodowy i odwrotnie.

Minęło już 28 lat od... Nie! Na pewno nie dokończę tego zdania, którym niektórzy mniej lub bardziej obserwujący rodzimy boks olimpijski rozpoczynają niemal każdą dyskusję na temat jego kondycji i staje się to już z każdym rokiem coraz zabawniejsze. Dlatego też od dnia dzisiejszego w cotygodniowym cyklu, będącym częścią nowego projektu premium, który rozpoczął się na naszym portalu, będę podejmował różnorodną tematyką związaną z trzyrundową odmianą boksu.