Ponownie z Hamburga nadaje trener Henryk Wilk i mamy dobre wieści, bo nie tylko szczęście, ale i kunszt naszych reprezentantek zaowocował nie tylko dobrymi walkami, ale także wygranymi!

Kategoria 60kg i występ Jadwigi Stańczak, która zdecydowanie wygrała z Rajos Viktorią. Węgierka tylko przez dwie rundy stawiała opór, a przez dwie następne Polka kontrolowała walkę i wygrywa na punkty.

Kolejna walka w tej samej dywizji: Ewa Gawenda przegrywa z zawodniczką gospodarzy Niną Meinke. Jak pamiętamy Ewa boksowała w wadze 69kg i miała przerwę w boksie, a jej powrót do boksu po roku w wadze 60kg jest miłym zaskoczeniem. Widać że jest szybka i dynamiczna, choć można mieć uwagi do lekko  asekuracyjnego boksowania, ale zrzućmy to na karb rocznej przerwy. Po wyrównanej walce sędziowie przyznali zwycięstwo Niemce i myślę że zasłużenie. Mimo wszystko jest to dobry powrót Ewy do boksu

Kolejna walka to kategoria 64kg i występ Karoliny Gawrysiuk. Wylosowała przeciwniczkę z Czech - Martinę Schmoranzową. Czeszka to medalistka Mistrzostw Europy 2013, był to dobry występ Karoliny, ale to za mało na doświadczoną bokserkę, która zwyciężyła na punkty. W tej samej grupie jest Kinga  Siwa, która nie dała się nawet rozkręcić Katrin Huhn z Hamburga, stopując ją w dugiej rundzie. Kinga od początku narzuciła swojej rywalce swój styl walki i wysokie tempo i już w pierwszej rundzie Niemka była liczona. Kilka trafnych uwag trenera i Kinga wiedziała co ma dalej zrobić. Druga runda i Kinga wygrywa przez techniczny nokaut. 

Nadszedł czas na naszą ostatnią reprezentantkę na Międzynarodowym Turnieju w Hamburgu. Lidia Fidura spotyka na swojej pięściarskiej drodze Leyle Havadovą z Azebejdżanu. Tylko pierwsza runda należała się dobrej technicznie Leyli, stawiając opór Lidce, ale od drugiej rundy to Fidura zwiększa tempo i trafia mocno raz z lewej raz z prawej i mamy pierwsze liczenie. Potem  dobre, osłabiające ciosy na korpus. Trzecia runda zaczęła się od ciosów na dół i na górę,  dużo serii w narożnikach i znowu liczenie. Publiczność żywo reagowała po ładnych kombinacjach silnych ciosów zadawanych to na dół to na górę. Leila nie wychodzi  do czwartej rundy, trener zdecydował poddać zawodniczkę. Lidka wygrywa przed czasem.

Dziś pojedynki trzech Polek
Kategoria 60kg Jadwiga Stańczak vs Stepan Yvonne (Niemcy)
Kategoria 64kg Kinga Siwa vs Ester Konecna (Czechy)
Kategoria 75kg Lidia Fidura vs Sara Scheurich (Niemcy)

Zawodniczki GUKS "CARBO" Gliwice pod wodzą Henryka Wilka maja dziś swoje pierwsze walki na  Międzynarodowym Turnieju Bokserskim w Hamburgu do którego prócz polskiej ekipy przyjechały reprezentantki 9 innych krajów w liczbie 64 zawodniczek. Oczekujemy na wyniki walk z pierwszego dnia i miejmy nadzieje że dopisało nam nie nie tylko szczęście i nasze reprezentantki, z zagłębia kobiecego boksu, wygrają swoje pojedynki:

Kategoria 60kg Jadwiga Stańczak vs Rajos Viktoria (Węgry)
Kategoria 60kg Ewa Gawenda vs Meinke Nina (Niemcy)
Kategoria 64kg Karolina Gawrysiuk vs Schmoranzowa Martina (Czechy)
Kategoria 64kg Kinga  Siwa vs Huhn Katrin (Niemcy)
Kategoria 75kg Lidia Fidura vs Havadova Leyla (Azerbejdżan)

Rok temu Ewa Brodnicka (3-0, 1 KO) udanie zadebiutowała na zawodowym ringu. Wcześniej miała doświadczenia związane ze startami w boksie zawodowym oraz międzynarodowe sukcesy w kickboxingu, z wicemistrzostwem świata na czele. Prezentujemy wywiad z polską pięściarką, przeprowadzony po gali w Pionkach, gdzie błyskawicznie rozprawiła się z Pavlą Votavovą (0-7).

Adam Wojnarowski: Gala w Pionkach - opowiedz o wrażeniach.
Ewa Brodnicka: Świetna organizacja gali, a publiczność jak zawsze niezawodna. To był również mój pierwszy start z nowym trenerem, Pawłem Kłakiem. Według mnie zdaliśmy test celująco.

Trener młodzieżowej kadry narodowej kobiet Tomasz Różański przebywa obecnie z zawodniczkami w Chinach. W nieoficjalnym, kontrolnym meczu Polki zremisowały z rywalkami 3:3, a selekcjoner naszych kadrowiczek podsumował to spotkanie.

"Podróż minęła nam spokojnie i bardzo płynnie. Gospodarze przyjęli nas nad wyraz dobrze, ale chyba tego można było się spodziewać znając trochę ich kulturę i styl wychowania. Wkrótce potem dotarliśmy do ośrodka olimpijskiego w mieście Qian`an, który zrobił na całej ekipie ogromne wrażenie. Do naszej dyspozycji oddano nowoczesną salę bokserską znajdującą się w potężnym kompleksie sportowym. Przebywa z nami tutaj cała kadra narodowa Chin w boksie – zarówno młodzieżowa, jak i seniorska. Wspólnie z nimi uczestniczymy w treningach, których wymagający plan zmusza nas do pełnej koncentracji. Daje to doskonałe pole do popisu psychologowi sportu, Aleksandrze Zienowicz. Zawodniczki wykazują ogromną determinację, gdyż codziennie stają do pojedynków. Raz są to sparingi ośmiorundowe, prowadzone na przemian z różnymi partnerkami, a co drugi dzień toczymy mecze międzypaństwowe przy udziale sędziów punktowych i mocno dopingującej widowni, która żywiołowo reaguje na to co się dzieje w ringu. Dzisiaj, czyli w czwartek, odbył się właśnie taki mecz. Zremisowaliśmy z reprezentacją Chin 3:3. Kierownik naszej ekipy - Andrzej Filipek, również miał wiele pracy, gdyż jest jak wiadomo sędzią. Gwoli ścisłości dodam, że walki wygrały Wiktoria Sądej (51 kg), Justyna Walaś (60 kg) i oczywiście Elżbieta Wójcik (75 kg), która deklasuje kolejno wszystkie swoje rywalki – najpierw Gao Nannan, a następnie Chen Simin, w niczym nie ustępując na sparingach tak znakomitym zawodniczkom jak np. medalistka olimpijska Li Jinzi, mistrzyni świata seniorek Yuan Meiqing, czy Wang Dong Mei, które zajmują czołowe miejsca w światowym rankingu AIBA seniorek (elite). Walki przegrały dzisiaj Paulina Gruchała (51 kg), która próbowała jak mogła wygrać z mistrzynią świata z Albeny, Yuan Chang, wygrywając ostatecznie tylko ostatnie starcie. Larysa Sabiniarz (75 kg) uległa wprawdzie niejednogłośnie na punkty (1:2), ale w naszej ocenie powinna wygrać. Super wypadła Grażyna Grygiel (60 kg), która dzielnie stawiała opór zawodniczce numer jeden młodzieżowej kadry Chin w wadze Olimpijskiej, Gao Meiling.

Wraz z moim asystentem Tomkiem Potapczykiem zbieram tu cenne doświadczenie, nieustannie ucząc się i pilnie podpatrując sposób prowadzenia zajęć, układania jednostek treningowych oraz analizę mikrocyklu, który przechodzimy. Zostaliśmy także poproszeni o przeprowadzenie dwóch jednostek treningowych, co spotkało się z dużym aplauzem."

W sobotni wieczór Ewa Brodnicka (3-0, 1 KO) w pierwszej rundzie zastopowała Pavlę Votarovą (0-7). Pokazywaliśmy Wam już fotorelację z tej walki, a teraz zapraszamy do wysłuchania rozmowy z tryumfatorką.

Podczas sobotniej gali w Pionkach Ewa Brodnicka (3-0, 1 KO) już w pierwszej rundzie zastopowała Pavlę Votarovą (0-7). Zapraszamy Was do obejrzenia krótkiej fotorelacji z tej jeszcze krótszej walki.

Już w najbliższą sobotę w Pionkach trzeci zawodowy pojedynek stoczy Ewa Brodnicka (2-0). Z tej okazji zapraszamy do wysłuchania rozmowy z naszą uroczą pięściarką.

W pierwszą rocznicę zmagań na zawodowym ringu zobaczymy Ewę Brodnicką. Najbliższy weekend będzie dla niej sprawdzianem formy i testem nowych technik.
- Przygotowywałam się do tej walki pod okiem mojego nowego trenera, Pawła Kłaka. Czuję się świetnie, jestem silnie zmotywowana – opowiada Ewa Brodnicka, Wicemistrzyni Świata w Kickboxingu 2011.
8 lutego podczas Gali Boksu Zawodowego TYMEX Boxing Night w Pionkach, Ewa Brodnicka zmierzy się z Pavlą Votavovą.

Votavova to 27 letnia pięściarka z Czech. Ich pojedynek zakontraktowany jest na 4 rundy.
Oprócz starcia Brodnickiej z Votavovą 8 lutego obejrzymy siedem zawodowych walk bokserskich i dwa starcia zawodników w formule MMA i K1.
- Zapowiada się bardzo emocjonujący wieczór. Trzymam kciuki za Ewę. Jestem przekonany, że w Pionkach odniesie swoje kolejne zwycięstwo na zawodowym ringu – mówi Marco Beniamino Brioschi, właściciel firmy B.ILO Poland, miłośnik boksu i nowy sponsor Ewy.
Brioschi, sam blisko trzydzieści lat temu sięgał po tytuły w boksie amatorskim, w tym Interkontynentalnego Mistrza Juniorów. Dziś pomaga najbardziej perspektywicznym bokserom z Polski. Niedawno głośno było o jego współpracy z Maciejem Sulęckim.
- Ewa to bardzo ambitna i nastawiona na sukces bokserka, w którą warto zainwestować. Jestem pod dużym wrażeniem tego, co osiągnęła w kickboxingu, wierzę w to, że uda jej się powtórzyć te sukcesy również w boksie – dodaje Brioschi.

Najlepsza obecnie zawodowa pięściarka na świecie, niekwestionowana królowa wagi półśredniej (WBA, WBC, WBO) Cecilia Braekhus (24-0, 7 KO) przystąpiła dziś w walce wieczoru na gali w duńskim Frederikshavn do trzynastej obrony swoich mistrzowskich pasów. Jej rywalką była twarda Myriam Lamare (22-4, 10 KO), była wielokrotna mistrzyni świata dwóch kategorii wagowych. W opinii ekspertów miała być najtrudniejszą od lat rywalką znakomitej Norweżki. Rzeczywistość okazała się jednak odmienna i bardzo bolesna dla francuskiej pięściarki.

Braekhus po raz kolejny potwierdziła, że ringowy przydomek "First Lady" nosi nie od parady. Zupełnie zdominowała rywalkę, bijąc efektowne i bezbłędne technicznie kombinacje ciosów, na które Lamar nie potrafiła znaleźć odpowiedzi. W siódmej rundzie Braekhus zamarkowała cios lewą ręką i uderzyła potężnym prawym, który powalił jej rywalkę na deski. Lamare pozbierała się i dotrwała do gongu, a w ostatnich trzech rundach ambitnie szukała nokautu, który był jej jedyną szansą na zwycięstwo. Ale nie była w stanie zagrozić mistrzyni świata, imponującej fantastyczną pracą nóg. Sędziowie punktowi nie mieli najmniejszych wątpliwości, dając wszystkie rundy Braekhus.

W ubiegłym roku Justyna Walaś z Tarnowskiej Szkółki Bokserskiej zdobyła mistrzostwo świata kadetek w boksie, w kategorii 63 kg. Jej sukces został doceniony przez wspierającego tarnowski klub Mariusza Kołodzieja, który zaprosił młodą zawodniczkę wraz z jej trenerem Aleksandrem Maciejowskim do USA, gdzie będą mieli okazję przygotowywać się do kolejnych startów w słynnym gymie Global Boxing. Młodą pięściarkę wraz z trenerem powitał na lotnisku po przylocie do USA Mariusz Kołodziej, a następnie Justyna odwiedziła gym w North Bergen, gdzie rozpocznie treningi ze starszymi kolegami z grupy Global Boxing, Kamilem Łaszczykiem i Patrykiem Szymańskim (zdjęcie w rozwinięciu).

Kamil Wolnicki, dziennikarz "Przeglądu Sportowego" poinformował na twitterze, że Ewa Piątkowska (2-0, 2 KO) stoczy 15 marca swoją pierwszą walkę w barwach grupy Knockout Promotions, z którą związała się kontraktem w ostatnich dniach.

Pojedynek "Tygrysicy" odbędzie się w ramach gali Wojak Boxing Night w Arłamowie. Przeciwniczka Piątkowskiej nie jest jeszcze znana. Pięściarka zadebiutowała na zawodowym ringu w lutym ubiegłego roku, równolegle rozwija także swoją karierę w rugby, choć w wywiadzie dla naszego serwisu przyznała niedawno, że planuje skoncentrować się przede wszystkim na boksie.

Utalentowana polska pięściarka, Ewa Piątkowska (2-0, 2 KO), zasili grupę KnockOut Promotions. "Tygrysica" podpisała długoletni kontrakt z grupą Andrzeja Wasilewskiego. Piątkowska nie kryje radości i z optymizmem patrzy w przyszłość.

- Z przyjemnością informuję, że podpisałam kontrakt z największą grupą promotorską w Polsce, KnockOut Promotions. Trudne pojedynki dopiero przede mną, ale dzięki tej umowie zakończyła się moja walka poza ringowa, co jest dla mnie wielką ulgą. Jestem teraz pod profesjonalną opieką i mogę skupić się tylko na tym, co kocham, czyli treningach i pojedynkach - napisała "Tygrysica" na swoim oficjalnym profilu.

Wywiad z mistrzynią świata juniorek - Anetą Rygielską, tuż przed wyjazdem na zgrupowanie kadry narodowej seniorek. Utalentowana zawodniczka Pomorzanina Toruń dzieli się tym, jak trafiła w ramiona boksu oraz mówi o swoich planach.

Łukasz Famulski: Co takiego się wydarzyło, że zaczęłaś trenować boks, bo nie da się ukryć, że jest to sport głównie kojarzony z chłopakami, którzy kiedyś lubili się bić i zamienili to na szlachetną szermierkę na pięści. Jakie były twoje początki?
Aneta Rygielska: Zawsze lubiłam męskie sporty walki, jak boks czy jakieś zapasy, ale tak naprawdę to do wszystkiego namówili mnie moi koledzy na małym osiedlu. Zauważyli u mnie iskierkę do walki.

Biłaś się z chłopakami…
AR: Tak, biłam się z chłopakami. I to oni namówili mnie, żebym przyszła na salę treningową, bo zawsze lubiłam sporty walki i rywalizację. Na początku trenowałam taekwondo i judo, ale zrezygnowałam z różnych przyczyn. W boksie mi się spodobało i zostałam.

Dlaczego boks to najpiękniejszy sport?
AR: Ponieważ… uczy człowieka charakteru, a to jest potrzebne nie tylko w sporcie, ale także w życiu.

W ubiegłym roku Justyna Walaś z Tarnowskiej Szkółki Bokserskiej zdobyła mistrzostwo świata kadetek w boksie, w kategorii 63 kg. Jej sukces został doceniony przez wspierającego tarnowski klub Mariusza Kołodzieja, który zaprosił młodą zawodniczkę wraz z jej trenerem Aleksandrem Maciejowskim do USA (oboje na zdjęciu), gdzie będą mieli okazję przygotowywać się do kolejnych startów w słynnym gymie Global Boxing.

Wywiad z Justyną Walaś>>>

Trener Maciejowski wraz ze swoją podopieczną będą mieli okazję skorzystać z doświadczeń szkoleniowców o światowej renomie pracujących w Global Boxing, takich jak choćby James Ali Bashir, którego kibicom boksu przedstawiać nie trzeba. Treningi w gymie w North Bergen będą trwały od 17 stycznia do 3 lutego.

- Jestem niezwykle zadowolony z tego, że współpraca z Global Boxing nabiera tempa i że tak szybko udało się zorganizować wyjazd szkoleniowy dla Justyny. To przede wszystkim efekt dużego zaangażowania ze strony fundacji oraz samego Prezesa Mariusza Kołodzieja, który bardzo aktywnie włączył się w przygotowania Justynki do Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich. Nasz pobyt w Stanach będzie bardzo intensywnym etapem treningowym. Łącze z tym wyjazdem duże nadzieje, gdyż doświadczenie trenerów Global Boxing niewątpliwie wpłynie na podniesienie efektywności pracy nie tylko zawodniczki, ale również moje. Chciałbym także podkreślić, że wiele zawdzięczam mojej żonie Beacie, która wspólnie ze mną założyła i prowadzi klub w Tarnowie. Dzięki jej zaangażowaniu w administrowanie klubem, mogę koncentrować się przede wszystkim na sprawach związanych ze szkoleniem zawodników - powiedział w rozmowie z BOKSER.ORG wychowawca mistrzyni świata Aleksander Maciejowski.

Do grona pięściarzy piszących blogi dołączyła utalentowana polska zawodowa pięściarka Ewa Piątkowska (2-0, 2 KO), która prawdopodobnie powróci na ring na gali w Pionkach 8 lutego. W dzisiejszym wpisie "Tygrysica" opowiada o tym, co przeżywa zawodniczka podczas całego cyklu przygotowań do występu oraz o samych odczuciach towarzyszących pięściarce podczas walki. Zapraszamy do lektury!

Zastanawialiście się kiedyś, co czują pięściarze przed, podczas i po walce? Przedstawię Wam to z mojej perspektywy. Posłuchajcie, jakie emocje towarzyszą mi od chwili otrzymania terminu pojedynku do kilku dni po występie i jak wygląda moje przygotowanie mentalne.

Poznaję termin walki

Tuż po podpisaniu kontraktu na walkę ogarnia mnie euforia i niespożyta energia. Robię się hiperaktywna, gadatliwa i od razu mam ochotę robić 3 treningi dziennie. Na każdym biegu, tarczy czy sparingu daję z siebie wszystko, a perspektywa walki wyzwala  dodatkowe pokłady energii. Zaczynam też bardziej zwracać uwagę na dietę, by dostarczać mojemu organizmowi tego, co jest mu potrzebne do optymalnego funkcjonowania.

Następną, bardzo przyjemną czynnością, jest wybór piosenki, przy której wyjdę do ringu. Jest to dla mnie bardzo ważne, bo muzyka mocno mobilizuje mnie do treningów. Nie chciałabym wychodzić do walki przy przypadkowej piosence. Mam ponad 20 utworów, które chciałabym słyszeć w drodze do boju i mam nadzieję, że uda mi się wykorzystać wszystkie. Choć muzyka jest dla mnie taka ważna, muszę przyznać, że przed walką słyszę tylko początek wybranego przez siebie utworu, bo później ogarnia mnie takie skupienie, że dopiero oglądając transmisję dowiaduję się, kiedy przestali grać moją piosenkę. Nigdy nie zostawiam wyboru kawałka na ostatnią chwilę, bo jest mi on potrzebny do wizualizacji. Muszę wiedzieć, przy jakiej muzyce wyjdę, by wyobrażać sobie to jak najdokładniej i jak najczęściej.

Kolejnym przyjemnym etapem jest napisanie na kartce, jak będę się czuła przed walką, co zrobię z przeciwniczką, co da mi ta konfrontacja i dlaczego tak właśnie będzie; słowem – piszę sobie idealny scenariusz. Jest to sposób, który polecają wszyscy ludzie sukcesu i uwierzcie mi, że spełniła mi się w życiu każda rzecz, którą zapisałam – niektóre trochę później, niż chciałam, ale w końcu się spełniły. Niektóre przyszły z kolei znacznie szybciej, niż planowałam. Ważne jest, by napisać jak najwięcej szczegółów – datę i miejsce walki, nazwisko przeciwniczki itd. Następnie czytam ten tekst codziennie i podświadomość nastawia mój organizm na realizację tych zadań. Lubię też odwiedzić miejsce gali przed walką, by wiedzieć, jak wygląda hala, gdzie będzie stał ring, skąd będę wychodziła, gdzie będę się rozgrzewała itd.  Wizualizacja jest wtedy dużo skuteczniejsza.

Zapraszamy do lektury wywiadu z jedną najbardziej utytułowanych zawodniczek w naszym kraju. Karolina Koszewska, którą kibice na pewno lepiej pamiętają pod panieńskim nazwiskiem Łukasik, to zawodowa Mistrzyni Świata WIBF, GBU, WBA i WBC Intermisi. Na ringach amatorskich zdobyła Mistrzostwo, Vice-Mistrzostwo i brązowy medal na Mistrzostwach Europy w boksie. Natomiast w kickboxingu Karolina osiągnęła praktycznie wszystko, mając w swojej kolekcji złote, srebrne i brązowe medale z MŚ, ME i PŚ.  Od niedawna jest szkoleniowcem prowadzącym zajęcia w Klubie Bokserskim FENIX na warszawskim Torwarze.

- Jak to się stało, że założyłaś rękawice bokserskie i weszłaś do ringu?
Karolina Koszewska: Pasją do boksu zaraził mnie mój tata, który w młodości sam trenował, poza tym jest wielkim kibicem pięściarstwa. Zaczynałam swoją przygodę ze sportami walki od kickboxing, gdyż w tamtym okresie nie istniał boks kobiet, ale zawsze wiedziałam, że techniki ręczne są mi bliższe.

- Twoje pierwsze bokserskie wspomnienie, które najbardziej utkwiło Ci w pamięci?
KK: Pamiętam dzień, kiedy miałam okazję spotkać osobiście swojego idola Darka Michalczewskiego. Było to dla mnie niesamowite przeżycie móc rozmawiać z bokserem, którego wcześniej mogłam tylko podziwiać w telewizji, oglądając jego wspaniałe walki.

- Twoje najcenniejsze zwycięstwo, triumf z którego jesteś najbardziej dumna?
KK: Moim najcenniejszym medalem jest złoto z Mistrzostw Europy. Aby go zdobyć, musiałam pokonać w pierwszej walce Rosjankę - późniejszą mistrzynię świat. Potem już było z górki, druga walka z Turczynką i finał z Norweżką.

- Czy możesz o sobie powiedzieć, że jesteś spełnioną zawodniczką?
KK: Myślę, że od strony sportowej jestem spełniona w dwustu procentach. W życiu prywatnym również – mam kochającą rodzinę, męża i dwóch synów. 

- Czy definitywnie zakończyłaś już swoją karierę?
KK: Nie. Jeżeli pojawi się jakaś ciekawa propozycja pod względem finansowym wejdę jeszcze do ringu.

Do grona pięściarzy piszących blogi dołączyła utalentowana polska zawodowa pięściarka Ewa Piątkowska (2-0, 2 KO). Pochodząca z Radomia, a mieszkająca i trenująca w Warszawie zawodniczka, mająca na koncie także występy w lidze rugby, w ciekawy sposób opisuje przeszkody, piętrzące się na drodze początkującej profesjonalnej pięściarki. Poniżej prezentujemy jej pierwszy wpis i zachęcamy do śledzenia jej bloga (całość wpisu w rozwinięciu).

Wiele osób pyta mnie, czy będąc kobietą, da się wyżyć z boksu zawodowego w Polsce. Często jest to pierwsze pytanie, które zadaje mi nowopoznana osoba zaraz po tym, gdy ktoś przedstawi mnie jako pięściarkę. Odpowiadam im – nie wiem. Być może się da, ale ja z pewnością z tego nie żyję. Przynajmniej na razie. Oczywiście zarabianie na boksie byłoby dla mnie idealnym stanem, ale jest to coś, do czego chcę dążyć, a nie coś, co stawiałam za warunek, by w ogóle zacząć.

Boks zawodowy był moim marzeniem odkąd zaczęłam trenować, czyli od 2006 roku. Z braku perspektyw na wejście w ten rodzaj pięściarstwa, a także dla nabrania doświadczenia, zaczęłam od boksu amatorskiego, zwanego dziś olimpijskim. Chociaż przeżyłam dzięki temu wiele niezapomnianych chwil, nigdy nie czułam, że odmiana w kaskach i rękawicach amortyzujących ciosy jest dla mnie. Nie było tam tego, co najbardziej lubię w boksie, czyli nokautów. Czułam się jak zawodniczka bazująca na szybkości, która musi walczyć w wodzie po szyję -  mój największy atut był niwelowany. W całej przygodzie amatorskiej, która trwała 4 lata, tylko raz znokautowałam przeciwniczkę ciężko i był to jeden z dwóch klasycznych nokautów w boksie olimpijskim kobiet, które widziałam. A w tej dyscyplinie zawsze najbardziej podobała mi się surowa, pierwotna fizyczność i siła powodująca destrukcję. Szukałam opcji przejścia na zawodowstwo, ale może ich wtedy w Polsce nie było, a może, jak to mówią Amerykanie, nie zajrzałam pod każdy kamień, w każdym razie nie osiągnęłam wówczas swojego celu.

Cecilia Braekhus (23-0, 7 KO) nieoczekiwanie zakończyła współpracę ze znanym trenerem Ulli Wegnerem, przechodząc pod skrzydła Otto Ramina. Dotychczasowy szkoleniowiec ani zawodniczka nie podali szczegółów rozstania. Zrobili to natomiast dziennikarze Bilda...

Podobno poszło o zajście z innym pupilem Wegnera - aktualnym mistrzem świata federacji WBO kategorii cruiser - Marco Huckiem. Miał on trafić Norweżkę na jednym z treningów piłeczką tenisową w oko mocnym, niespodziewanym rzutem. Huck miał się potem tłumaczyć, że wszystko to był wypadek i nie zamierzał trafić akurat swoją koleżankę. Ta jednak mu nie wybaczyła i zmieniła otoczenie, pozostając oczywiście nadal zawodniczką stajni Sauerland Event.

Co ciekawe tak poważna zmiana nastąpiła zaledwie miesiąc przed potyczką z bardzo groźną Myriam Lamare (22-3, 10 KO).

To co rozpoczął Leszek Piotrowski ponad dekadę temu, budując od podstaw, przejął pełen zapału młody trener z Olsztyna Paweł Pasiak. Zobaczmy jak wygląda podsumowanie pracy trenerskiej Leszka Piotrowskiego i wstępu do tego trudnego zajęcia - Pawła Pasiaka.

Wyniki punktowe (zaznaczam celowo iż chodzi o punktowe podsumowanie, ponieważ większość dziewcząt nie miała możliwości zaprezentowania się na zawodach rangi centralnej ze swoimi możliwościami) uwzględniaja kwalifikowane występy w następujących imprezach 2013 roku: Indywidualne Mistrzostwa Polski, Międzynarodowy Turnieju im. F. Stamma, Międzynarodowy Turniej Drużynowy Hamburg, Wittenburg, Mecz Międzypaństwowym we Włoszech, Mistrzostwach Unii Europejskiej na Węgrzech, Międzynarodowy Turniej w Niemczech, Młodzieżowych Mistrzostwach Polski i Meczu Międzypaństwowym w Irlandii.

Do sukcesów przyczynił się Leszek Piotrowski - zapraszamy do krótkiego wywiadu zarejestrowanego podczas OOM w Łodzi:

"Młoda krew" przedstawia świeże spojrzenie na przyszłość Polskiego Boksu Kwalifikowanego w wykonaniu kobiet - Paweł Pasiak i przyszłości:

Pozostała część materiałów wideo i punktacja w rozwinięciu.

Zapraszamy do przeczytania wywiadu z trenerką Klubu Adrenalina Wrocław Katarzyną Czuba-Wrońską, która jeszcze kilka lat temu nie miała sobie równych w kategorii do 52 kilogramów zarówno w boksie jak i w kick-boxingu. Zawodniczka pochodząca z niewielkiego Powroźnika obok Krynicy Zdrój to m.in. wielokrotna mistrzyni naszego kraju (wygrana walka finałowa Mistrzostw Polski 2009 w rozwinięciu artykułu), a także srebrna medalistka Mistrzostw Unii Europejskiej w boksie, brązowa medalistka Mistrzostw Europy i złota medalistka Pucharu Świata w kick-boxingu. Poznajcie bliżej dziewczynę noszącą nie bez powodu ringowy przydomek „Huragan”, którą Polski Związek Bokserski umieścił na 12 pozycji wśród 50 najlepszych zawodniczek 90-lecia.

Redakcja: Cześć! Kiedy stoczyłaś ostatnią walkę?
Katarzyna Czuba - Wrońska: W 2009 r. na MUE w Bułgarii, przegrałam wtedy 4:5 z Angielką Sharon Holford.

Poniżej znajduje się lista dziesięciu znanych, popularnych i niezwykle wojowniczych zawodniczek, które z racji swoich osiągnięć, umiejętności oraz… wyglądu, zostały ikonami kobiecego boksu zawodowego.

1. Lucia Rijker (17-0, 14 KO).
Urodzona w Amsterdamie Holenderka posiadała w pięściach dynamit, o czym przekonała się zdecydowana większość z jej przeciwniczek. Według rzeszy ekspertów Lucia była najlepszą bokserką zawodową wagi junior półśredniej ostatnich lat, a opinię tę potwierdzali zgodnie tak znani trenerzy jak Freddie Roach i Emanuel Steward. Niestety "Holenderski Niszczyciel", jak nazywano Lucię, od 2004 roku przebywa już na sportowej emeryturze.

2. Holly Holm (33-2-3, 9 KO).
Walcząca z odwrotnej pozycji 32-letnia Amerykanka jest od niedawna na bokserskiej emeryturze, a ostatnią walkę stoczyła w maju tego roku, broniąc bez problemów swoje trofea wagi junior półśredniej. Na swoim koncie ma także cenne i odniesione w pięknym stylu zwycięstwa nad innymi gwiazdami tej kategorii, czyli Jane Couch i Christy Martin, o których będzie jeszcze mowa. Holm zamierza teraz podbić rynek kobiecego MMA.

3. Ann Wolfe (24-1, 16 KO).
Ta bojowa pani zdobywała mistrzowskie pasy w dywizji super średniej oraz półciężkiej i podczas trwającej osiem lat kariery odniosła wiele wspaniałych zwycięstw. Jedyna porażka, jaką poniosła zawodniczka nosząca wdzięczny przydomek "Brown Sugar", miała miejsce w 2000 roku. Jej autorką była Valerie Mahfood, ale pochodząca z Austin w Teksasie Wolfe zrewanżowała jej się potem dwukrotnie. Od 2006 roku zajmuje się szkoleniem młodych adeptów boksu. Do jej podopiecznych należy James Kirkland, który pod jej opieką zamienia się w prawdziwą bestię.

4. Jane Couch (28-11, 9 KO).
Sztandarowa postać brytyjskiej kobiecej sceny bokserskiej. Ta nazwana "Zabójczynią z Fleetwood" mistrzyni bez chwili wahania opuszczała swoją ojczyznę by krzyżować pięści z najlepszymi rywalkami za oceanem. Nieważne czy wygrywała, czy przegrywała, bo za każdym razem dostarczała swoim kibicom niezapomnianych emocji. Zdobywała mistrzowskie pasy w wadze lekkiej i junior półśredniej. Ostatni raz wystąpiła w 2007 roku.

5. Regina Halmich (54-1-1, 16 KO).
Tym czym Couch była dla wyspiarzy, tym Halmich była dla Niemców. Jedyną porażkę w karierze pięściarka z Karlsruhe poniosła w swojej dziewiątej walce, ale za to potem przez dwanaście lat była niepokonana. Na emeryturę przeszła w 2007 roku, jako wieloletnia królowa federacji IBF kategorii muszej.

6. Christy Martin (49-7-3, 31 KO).
Prawdziwa pionierka tego sportu, która zyskała sławę występując na wielkich galach Dona Kinga w latach 90’. Urodzona w Zachodniej Wirginii twarda "Córka Górnika" dopiero w 2009 roku wywalczyła mistrzostwo świata WBC wagi junior średniej. Mimo wspaniałego rekordu i wielu widowiskowych bitew na koncie, niektórzy zarzucają Christy, że w czasach swojej świetności unikała innych czołowych przeciwniczek.

7. Laila Ali (24-0, 21 KO).
Córka najsłynniejszego boksera świata opuściła szeregi zawodowców w 2007 roku jako niepokonana. Na swoim koncie ma mistrzowskie pasy kategorii super średniej i półciężkiej, a także kilka lukratywnych pojedynków, z których najsłynniejszymi są te ze wspomnianą powyżej Christy Martin oraz gorszą o klasę inną sławną córką wielkiego mistrza Jaqui Frazier- Lyde.

8. Cecilia Braekhus (23-0, 7 KO).
Utalentowana "Pierwsza Dama" boksu zawodowego w Norwegii ma 32 lata i na koncie trzy najważniejsze pasy mistrzowskie federacji WBA, WBO i WBC dywizji półśredniej. Kolejny jej występ zaplanowano na styczeń w duńskim mieście Frederikshavn. Warto obejrzeć w akcji tę urodzoną w Kolumbii wojowniczkę.

9. Jamie Clampitt (22-5-1, 7 KO).
Mająca 37 lata Kanadyjka występuje w kategorii lekkiej i junior półśredniej, gdzie zdobywała najwyższe trofea. Na swoim rozkładzie ta nosząca przydomek "Huragan" zawodniczka ma takie gwiazdy jak chociażby Mia St John, czy Jane Couch, ale nie obce są jej także porażki. Szczególnie bolesna była ta ostatnia z sierpnia 2010 roku, kiedy to przegrała przed czasem w pierwszej rundzie z twardą Holly Holm.

10. Susi Kentikian (32-2, 16 KO).
Ta mająca 26 lat mieszkanka Hamburga to prawdziwa królowa wagi muszej. Aktualnie posiada pas WBA, wcześniej w jej kolekcji znajdowały się także tytuły IBF i WBO. Trochę pechowy dla urodzonej w Armenii "Queen Killer" był rok 2012, kiedy to poniosła dwie porażki z rzędu, ale w obecnym odniosła trzy zwycięstwa i chyba na dobre odzyskała pewność siebie.

Poniżej prezentujemy krótki wywiad z sympatyczną zawodniczką z Wrocławia Karoliną Cyran. Ta utalentowana dziewczyna w 2011 roku przebojem wdarła się na światową scenę boksu amatorskiego, ale triumfalny pochód niespodziewanie przerwała kontuzja. Teraz Karolina na szczęście jest już zdrowa i głodna nowych sukcesów.

Cześć Karolina! Proszę Cię, powiedz mi, ile masz lat, w jakiej wadze występujesz i gdzie trenujesz?
Karolina Cyran: Cześć! Mam 20 lat, reprezentuje barwy klubu Adrenalina Wrocław i występuję w wadze do 81 kilogramów.

Mimo młodego wieku masz już spore sukcesy na koncie, powiedz ile lat już boksujesz i pochwal się swoimi osiągnięciami.
Boks trenuję cztery lata. Moimi najważniejszymi osiągnięciami juniorskimi było zdobycie srebrnego medalu podczas Mistrzostw Świata w Turcji i Mistrzostwo Europy wywalczone w Rosji.

Jak to się stało, że w ogóle zaczęłaś trenować tak wymagający i przez lata zarezerwowany tylko dla mężczyzn sport, jakim jest pięściarstwo?
Od dzieciństwa interesowałam się sztukami walki. Próbowałam różnych dyscyplin, ale ostatecznie wybór padł na boks, który spodobał mi się najbardziej.

Wracając do twoich sukcesów, to najwięcej ich było w 2011 roku, co się z Tobą działo przez ostatnie dwa lata?
Pod koniec 2011 roku przytrafiła mi się kontuzja, długo nie mogłam wyleczyć urazu i z tego powodu nie brałam udziału w zawodach krajowych.

Czy nie myślisz czasem, że przez to w 2012 roku przegapiłaś szansę występu na igrzyskach w Londynie?
Staram się nie wracać do tego co było, a skupiać się na tym co będzie. Nie warto oglądać się wstecz, trzeba iść do przodu.

Kobiety to rzadkość w polskim boksie zawodym. Na gali 16 listopada w Białymstoku, transmitowanej przez Orange Sport, zadebiutuje Sylwia Giedwidz (Boxing Production). - Czuję tremę, ale i wielką odpowiedzialność - mówi.

24-letnia Sylwia Giedwidz wraca na ring po 6-letniej przerwie. Jako juniorka zdobyła brązowy medal Mistrzostw Polski w tej kategorii wiekowej. Do powrotu do pięściarstwa namówił ją pierwszy trener Dariusz Snarski, szef grupy Boxing Production.

- Sylwia była moją podopieczną w Hetmanie Białystok. Nieźle się zapowiadała, ale niestety zrezygnowała z boksu. Jakiś czas temu spotkałem ją pracującą w Galerii w Białymstoku, porozmawialiśmy i udało mi się nakłonić ją do powrotu - powiedział Dariusz Snarski, który w walce wieczoru w sobotę powalczy z Maciejem Zeganem. To będzie rewanż za pojedynek sprzed 5 lat, który wygrał Zegan na punkty.

- Trener Snarski mówił, że na pewno dam radę, wierzy we mnie, a ja nie mogę zawieść ani jego, ani wszystkich moich znajomych i kibiców. Czuję wielką tremę i odpowiedzialność przed debiutem. Po dwóch miesiącach treningów pod okiem Mikołaja Nosa i Bogdana Borysewicza czuję, że mocno się poprawiłam, ale oczywiście jeszcze mam spore rezerwy - stwierdziła Sylwia Giedwidz.

Jej rywalką w 4-rundowej walce w kategorii piórkowej miała być początkowo Białorusinka Anastasija Mazets. Ostatecznie ona się wycofała, a jej miejsce zajęła Łotyszka Aleksandra Jasjukevica (1-1-1). Miesiąc temu przegrała w Kaliszu z Anną Sikorą.

- Jestem zadowolona ze sparingów z zawodniczkami Cristalu i przygotowań do walki. Nie były one łatwe, bowiem w tygodniu pracuję jako sprzedawca w Galerii, zaś w weekendy dodatkowo jako barmanka. Ale na szczęście pracodawcy poszli mi na rękę i miałam dużo więcej wolnego, niż zazwyczaj. Od przebiegu i wyniku pojedynku z Łotyszką uzależniam, co dalej z boksem. Jeśli będzie dobrze, wówczas zostanę pięściarstwie na kolejny sezon - stwierdziła białostoczanka.

- Mam nadzieję, że Sylwia się nie wycofa, bo mam wobec niej ciekawe plany. Myślę nawet o walce o Mistrzostwo Europy, bo to ambitna i konsekwentna zawodniczka - uważa Dariusz Snarski.

Sobotnia gala rozpocznie się o godz. 18:15 w hali sportowej Szkoły Podstawowej nr 50, ul. Pułaskiego 96.

- Wiem, że na trybunach pojawi się mnóstwo moich przyjaciół i znajomych. Będzie też mama. Powiedziała, że koniecznie chce mnie zobaczyć w ringu. Mam podwójną motywację, aby wygrać - dodała Sylwia Giedwidz.

Utalentowana polska pięściarka, trzykrotna medalistka mistrzostw kraju oraz zawodniczka kadry narodowej Wioleta Michalska, podjęła decyzję o zakończeniu pięściarskiej kariery. Michalska przygodę ze sportem zaczynała od koszykówki, gdzie z powodzeniem występowała w barwach "Huraganu" Wołomin, by kilka lat temu podjąć treningi bokserskie w warszawskiej Legii, pod okiem Łukasza Landowskiego. Od pewnego czasu była już pięściarka mieszka w Anglii, gdzie rozpoczyna nowy etap życia.

- Zdecydowałam się zakończyć pięściarską karierę z powodów finansowych i zdrowotnych. Jak wiadomo z boksu amatorskiego w Polsce nie da się utrzymać, dlatego wyjechałam do pracy do Londynu. Nie była to dla mnie łatwa decyzja, ale żadna decyzja wprowadzająca diametralne zmiany w życiu nie jest łatwa. Chciałabym podziękować i pozdrowić wszystkich ludzi, którzy pomagali mi i wspierali w czasie moich ringowych poczynań - powiedziała w rozmowie z naszym serwisem była mistrzyni Polski w kategorii półciężkiej.

2 listopada 2013 - VI Memoriał im. Tadeusza Kiedrowskiego w Chojnicach - mecz towarzyski pomiędzy klubami Polski i Danii. Prezentujemy zapis kolejnej walki pomiędzy zawodniczką UKS Bokser Chojnice, a reprezentującą Zelandię Sarah Olsen. I tak jeśli występ artystyczny poprzedzający pojedynek wzbudził owację publiczności, to juz sama walka z artyzmem nie miała wiele wspólnego. Ewa jakby zaspana, cofała się pod naporem przeciwniczki i gdyby była to walka zawodowa na pełnym dystansie, to zapewne swoją siłą, determinacją i pracą w ringu przełamałaby zawodniczkę z Danii. To jednak walka amatorska - tylko trzy rundy i jednogłośny werdykt odsuwa szanse na wygranie meczu Polska-Dania (0:4).

Irma Garcia (8-1-1, 1 KO) jest niezwykle popularna w rodzinnym Meksyku, gdzie dwa lata temu zwyciężyła w bokserskim programie telewizyjnym reality-show "Reto de campeonas", wzorowanym na słynnym "The Contender", pokonując w drodze do finału m.in. Polkę Karolinę Owczarz. Piękna policjantka w styczniu tego roku sięgnęła po mistrzostwo świata WBA wagi koguciej, wygrywając na punkty z Janeth Perez, którą odprawiła także w rewanżu, trzy miesiące później.

W sierpniu nieoczekiwanie doznała niejednogłośnej i dość kontrowersyjnej porażki z inną uczestniczką wspomnianego reality-show Jessicą Gonzalez (4-1), z którą w programie nie rywalizowała. Na szczęście dla Garcii jej pas nie był stawką tego pojedynku. W sobotę obie pięściarki wystąpiły na gali w meksykańskim mieście Queretaro. Garcia po raz drugi obroniła swój tytuł WBA, pokonując po zaciętej i wyrównanej walce na punkty Magali Rodriguez (13-5-1, 7 KO), natomiast Gonzalez wywalczyła tymczasowy pas WBC w wadze koguciej, po niejednogłośnym zwycięstwie nad kolejną zawodniczką znaną z "Reto de campeonas" i byłą mistrzynią świata dwóch kategorii wagowych Yazmin Rivas (28-8, 9 KO), która co ciekawe we wspomnianym programie zremisowała z Garcią. Jak widać znane z telewizyjnego show pięściarki zyskały w Meksyku status gwiazd, który umożliwił im toczenie walk o najwyższą stawkę. Szkoda, że w Polsce zawodowy boks kobiet jest w powijakach, nasze zawodniczki możemy policzyć na palcach jednej ręki, a uczestnicząca w meksykańskim programie Karolina Owczarz po obiecujących początkach kariery i czterech zwycięstwach na profesjonalnym ringu przerwała starty i pracuje obecnie jako dziennikarka w stacji Polsat Sport.

Na zakończenie młodzieżowych mistrzostw mamy zapis całego finału i dla kibiców którzy nie dotrzeć w samo południe w środku tygodnia na Halę MOSiR w Karczewie i dla zawodniczek oraz trenerów jako materiał poglądowy.

Imprezę trzeba zaliczyć do udanych, aczkolwiek trener koordynator Paweł Pasiak nie ukrywał, że wyciągnie naukę z tej lekcji jaką otrzymał. Baczne oko selekcjonera naszej kadry, wychwyciło wiele błędów wśród trenerów i zawodniczek od których spodziewał zdecydowanie lepszej postawy. Dlatego już teraz trwają prace, aby nie dopuścić do takiej sytuacji. W planach jest odpowiednio ułożony kalendarz na przyszły rok i rozpisanie zadań wobec wybijających się i utalentowanych zawodniczek. Nic tylko gratulować postawy- jeśli tylko zostaną poczynione kroki zmierzające do korekty systemu szkoleniowego. Wspomniany wcześniej kalendarz też nie był na rękę trenerowi Pasiakowi ponieważ musiał rezygnować z turniejów zagranicznych, w tym czasie trwało zgrupowanie w COS w Cetniewie oraz właśnie mistrzostwa Polski, dlatego chce z tej sytuacji wyciągnąć wnioski nie tylko dla siebie, ale tak jak powiedział dla trenerów i oczywiście samych zawodniczek- bo co zaprezentowały w ograniczonym składzie delikatnie mówiąc nie zachwyciło młodego selekcjonera, więc należy się spodziewać ostrych cięć w kadrze jak dziewczyny nie wezmą się do pracy.

Zakończyły się II Młodzieżowe Mistrzostwa Polski Kobiet w Boksie (28-30.10.2013) Karczew. Prezentujemy fotorelację oraz zapraszamy na WSZYSTKIE WALKI FINAŁOWE

II Młodzieżowe Mistrzostwa Polski Kobiet w Boksie 28-30.10.2013 Karczew.

W rozwinięciu zestawienie i wyniki na żywo oraz zapis wideo pojedynków finałowych. Ze względów organizacyjnych rozpoczęcie zawodów odbędzie się o godzinie 11.05, walkami zawodniczek ze Szczecina - jest to ukłon w stosunku do ekip które przyjechały z daleka. I tak w pierwszych pojedynkach zobaczymy w kategorii 60kg Kingę Czech i Sylwię Maksym, następnie w kategorii 75kg Holińską Natalię i Annę Kołodziejską, oraz w kategorii +81kg Annę Słowik i Sylwię Kusiak, gdzie najwidoczniej Ziemia Karczewska była tym "sędzią" który przeważył losy pojedynku na niekorzyść zdecydowanie lepszej Sylwii- oceńcie sami.

W oczekiwaniu na finał II Młodzieżowych Mistrzostw Polski Kobiet w Boksie (28-30.10.2013) w Karczewie. Wyniki na żywo od godziny 11.00 na BOKSER.ORG - zapraszamy.