ROCZNICA WALKI LEWIS vs TUA

Za około dwanaście godzin Mariusz Wach (33-2, 17 KO) w starciu z niepokonanym Jarrellem Millerem (19-0-1, 17 KO) będzie walczył o swoją przyszłość. Ale dziś obchodzimy również rocznicę innej walki, już na samym szczycie wagi ciężkiej. Dokładnie siedemnaście lat temu siejący wówczas terror i popłoch wśród rywali David Tua (37-1, 32 KO) spotkał się z ówczesnym królem dywizji ciężkiej, Lennoxem Lewisem (37-1-1, 29 KO).

Anglik bronił pasów WBC (po raz dziewiąty) i IBF (po raz czwarty). W obu federacjach obowiązkowym pretendentem był właśnie bardzo niski (177 centymetrów!), za to krępy i potwornie silny Nowozelandczyk (Samoańczyk). Zasłużył sobie na to wygranymi nad takimi mocarzami jak John Ruiz (KO 1), Darroll Wilson (KO 1), David Izon (TKO 12), Oleg Maskajew (TKO 11) czy Hasim Rahman (TKO 10). Po drodze odprawił również etatowego sparingpartnera Evandera Holyfielda - Gary'ego Bella (TKO 1), oraz dobrze poukładanego Obeda Sullivana (KO 1). Bukmacherzy stawiali na wygraną Brytyjczyka w stosunku trzy do jednego, jednak specjaliści, którzy ciągle jeszcze kwestionowali odporność na ciosy mistrza, często typowali niespodziankę.

- To leniwy mistrz. Jak podkręci trochę tempo, to po trzech rundach jest już bardzo zmęczony - nakręcał się challenger.

Promotorzy Tuy żądali czterech milionów dolarów za ten pojedynek. Przeciwna strona oferowała 3,25 miliona. Ostatecznie spotkano się po środku i pretendent zarobił trzy i pół miliona dolarów. Lennox miał zagwarantowane o pięć baniek więcej - osiem i pół miliona dolarów. Na trybunach Mandalay Bay Resort & Casino w Las Vegas zasiadło 12,085 kibiców, co dało organizatorom zarobek ponad sześciu i pół miliona ($6,508,500). Dodatkowo kibice wykupili ponad 420 tysięcy przyłączy PPV.

- Jestem może niski, za to bardzo duży. Jego szczęka jest podejrzana. Przegrał z McCallem, Briggs go zamroczył, kiedy więc wyjdziemy do ringu, zgaszę mu światło - odgrażał się "Terminator".

- Lewis nigdy dotąd nie miał do czynienia z takim zawodnikiem jak David. Nie będę zdziwiony, jeśli po pierwszej rundzie wróci do narożnika i powie do swoich ludzi "Nie byłem przygotowany na coś takiego". Będzie mocno zaskoczony - dodawał Ronnie Shields, drugi trener Tuy i asystent Kevina Barry'ego.

- Nie dosięgnie mnie swoim ciosem, będę je przepuszczał. Niech Tua opowiada co chce, na szczęście ostatecznie liczy się tylko to, co pokaże się potem w ringu - mówił jak zwykle zimny i opanowany Lennox.

Champion zatrudnił kilku sparingpartnerów, ale dwoma głównymi byli - również krępy i mocno bijący Gerald Nobles (17-0, 14 KO), a także kumpel Lewisa z reprezentacji olimpijskiej Kanady, wicemistrz z Seulu Egerton Marcus.

Sama walka była bardzo jednostronna, a kibice, którzy wietrzyli sensację i niezłą bójkę, od połowy kilka razy wybuczeli obu zawodników. Szczególnie Tuę, który nie podejmował ryzyka. Anglik robił co do niego należy i ciosami prostymi bardzo łatwo ograł przeciwnika. Po ostatnim gongu sędziowie wskazali na niego punktując 117:111, 118:110 i 119:109. Ten ostatni werdykt był najbliższy prawdy, bo Tua tylko w pierwszej rundzie ostrzej natarł na mistrza.

- Do zdobycia mistrzostwa świata wagi ciężkiej potrzeba trochę więcej niż lewy sierpowy i efektowna fryzura. Jeszcze przed walką doskonale wiedzieliśmy, że ten facet w ogóle nie ma prawej ręki, a jedynym zagrożeniem jest lewy sierp. Szczerze mówiąc moi dwaj główni sparingpartnerzy, czyli Egerton Marcus i Gerald Nobles, sprawili mi na sparingach dużo więcej kłopotów niż dzisiaj Tua. On ma granitową szczękę, ale zero talentu - pastwił się nad swoją ofiarą Lewis.

- Dałem z siebie wszystko, wyrazy szacunku dla mistrza - mówił przygnębiony Tua.

- Teraz chcę walki z Mike'em Tysonem. Jestem najlepszy i chcę to udowodnić - kontynuował król WBC i IBF.

Lewis wyprowadził 674 ciosów, z których 300 doszło do celu. Tua wyprowadził 413 uderzeń. Trafił 110 razy, lecz ani razu tak naprawdę czysto i mocno.

Challenger tłumaczył się dzień później, że na dwa tygodnie przed terminem, podczas jednego ze sparingów, nabawił się kontuzji żeber. - To śmieszne. Ja podczas tych przygotowań miałem problemy z kolanem, nosem i uchem, ale tak to już jest podczas trudnego obozu. Prawdziwym problemem Tuy w ringu nie były żebra, tylko ja - kpił z wymówek rywala Lewis.