RANKING NAJLEPSZYCH PIĘŚCIARZY Z BAŁKANÓW

Stali Czytelnicy stale rozwijającego się Forum BOKSER.ORG doskonale wiedzą, że o jego wartości decyduje przynajmniej kilku najaktywniejszych jego uczestników. Na głównej stronie serwisu przedstawialiśmy siedem części jedynego w swoim rodzaju rankingu Maynarda, dzięki któremu mogliście przeanalizować układ sił panujący we wszystkich dywizjach zawodowego boksu.

ZOBACZ CAŁY RANKING

Dzisiaj proponujemy przyjrzeć się innemu bardzo ciekawemu zestawieniu. Forumowy Hugo w swoim rankingu uwzględnił "najlepszych bokserów pochodzących z krajów bałkańskich, zgodnie z pojęciem politycznym, a nie geograficznym. Innymi słowy klasyfikacja obejmuje pięściarzy z takich krajów jak Rumunia, Bułgaria, Turcja, Grecja, Albania i wszystkie państwa powstałe po rozpadzie Jugosławii. Nie zostali ujęci bokserzy wywodzący się z tego terenu, ale reprezentujący obecnie inne państwa (Marco Huck, Felix Sturm, Firat Arslan i inni). Bokserzy z niektórych krajów bałkańskich (Jugosławia, Rumunia, Bułgaria) odnosili duże sukcesy na ringach amatorskich począwszy od lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Ze względów politycznych nie mieli oni jednak do początku lat 90. możliwości przechodzenia na zawodowstwo. Wyjątek stanowiło kilku wybitnych bokserów jugosłowiańskich, którzy z powodzeniem sprawdzili się na zawodowym ringu. Do tego grona należy zaliczyć przede wszystkim wspaniałego boksera wagi półciężkiej Chorwata Mate Parlova, jego rodaka Marijana Benesza i Serba Slobodana Kaczara. Obecnie wśród zawodowych bokserów reprezentujących region bałkański mamy jedną gwiazdę światowego formatu oraz kilku innych utalentowanych i perspektywicznych zawodników".

Zapraszamy do analizy i dyskusji. Hugo liczy na Wasze komentarze, sugestie, argumenty oraz zaprasza do merytorycznej dyskusji w rozmaitych bokserskich tematach na Forum BOKSER.ORG.

1. Lucian Bute - Rumunia , waga super średnia
Bute to jeden z najwybitniejszych współczesnych bokserów bez podziału na kategorie wagowe. To prawdziwy artysta ringu walczący efektownie, a przy tym bardzo skutecznie. Ten występujący głównie w Kanadzie bokser łączy doskonałe wyszkolenie techniczne z silnym ciosem, dzięki czemu większość walk kończy przed czasem. Można mieć pewne zastrzeżenia do jego odporności na cios, ale jak na razie nie przeszkadza mu to w odnoszeniu kolejnych zwycięstw. Jest wieloletnim mistrzem Świata IBF.

2. Kubrat Pulew - Bułgaria, waga ciężka
30-letni obecnie Pulew ma za sobą bogatą amatorską karierę, w której doszedł do tytułów wicemistrza świata i mistrza Europy. Na zawodowym ringu jest jak dotąd nie pokonany. Wprawdzie nie walczył z nikim ze ścisłej czołówki swojej kategorii, ale w dobrym stylu pokonał kilku solidnych journeymanów. Pulew imponuje siłą fizyczną i spokojem w ringu. Można mu jednak zarzucić dość nudny styl boksowania cały czas w jednym tempie. Bułgarski bombardier w bliskiej perspektywie starcie z Dimitrenką o tytuł europejski, a w dalszej chyba udział w walce o schedę po Kliczkach.

3. Jan Zaveck - Słowenia, waga półśrednia
Był solidnym amatorem, chociaż jakichś szczególnych sukcesów nie odniósł. Stosunkowo późno przeszedł na zawodowstwo i przeszedł długą drogę zanim w pojedynku z Hlatshwayo wywalczył pas mistrzowski IBF. Stracił go pechowo, odnosząc w starciu z Andre Berto kontuzję oka uniemożliwiającą kontynuowanie walki. Zaveck jest ofensywnym i bojowym bokserem, który w ringu nigdy się nie cofa. Dość zaawansowany wiek stawia pod znakiem zapytania perspektywy ponownego zdobycia któregoś z mistrzowskich pasów w silnie obsadzonej wadze półśredniej

4. Nikola Stevanović - Serbia, waga junior średnia
Młody serbski bokser na przekór dobrym warunkom fizycznym (183 cm wzrostu) walczy w stylu swarmera i w każdej walce prze do ataku od pierwszego gongu. Stevanović walczy bardzo efektownie dzięki dobrej technice i szybkości. Gorszą stroną jest siła uderzenia. Największym dotychczasowym sukcesem Serba było pokonanie wysoko notowanego Chrisa van Heerdena z RPA.

5. Viorel Simion - Rumunia, waga piórkowa
Simion jest najlepszym bokserem Europy w tej kategorii wagowej. Nie dysponuje raczej silnym uderzeniem i nie boksuje szczególnie widowiskowo, ale jest bardzo skuteczny. Niepokonany na zawodowych ringach w 15 walkach, na pewno nie doszedł jeszcze do szczytu swojej kariery.

6. Dejan Zlaticanin - Czarnogóra, waga lekka
Ten silnie bijący mańkut zazwyczaj stara się rozstrzygnąć walkę jednym rozstrzygającym uderzeniem, ale jeżeli ten wariant się nie sprawdzi, to potrafi też wygrać walkę na punkty. Na zawodowych ringach jest niepokonany, odniósł 15 zwycięstw, w tym 11 przed czasem. Zalicza się do szerokiej czołówki wagi lekkiej i w wieku 27 lat ma przed sobą obiecujące perspektywy.

7. Ionut Dan Ion - Rumunia, waga półśrednia
Znany pod ringowym przydomkiem Jo Jo Dan jest bokserem o wybornej technice, którego ogląda się z wielka przyjemnością. Jeśli chodzi o bokserski talent, to na pewno powinien znaleźć się dużo wyżej w rankingu. Odniósł jednak 2 niesłuszne porażki z Turkiem Selcukiem Aydinem , co nieco podkopało jego pozycję.

8. Nikola Sjekloca - Czarnogóra, waga super średnia
Sjekloca występuje pod flagą czarnogórska, chociaż przyznaje się do narodowości serbskiej. To stary ringowy rutyniarz, któremu chyba bardziej zależy na nieskazitelnym bilansie, niż na ambitnych pojedynkach. W 24 walkach odniósł same zwycięstwa, ale wśród pokonanych rywali trudno się dopatrzyć kogoś wybitnego. Sjekloca boksuje bardzo poprawnie technicznie, ale zdarzało mu się wykazywać braki kondycyjne w końcówkach walk.

9. Selcuk Aydin- Turcja, waga półśrednia
Jako jedyny z czołowych bokserów tureckiego pochodzenia występuje w barwach Turcji, a nie Niemiec. Ma za sobą udana amatorska karierę w wadze lekkiej. Jako zawodowiec jest niepokonany, chociaż dwa zwycięstwa nad Jo Jo Danem były ewidentnymi wałkami. Aydin jest bokserem bazującym na bardzo silnym ciosie,ale inne elementy jego bokserskiego rzemiosła nie zachwycają. Ma przed sobą chyba walkę życia z Robertem Guerrero o pas WBC Interim.

10. Adrian Diaconu - Rumunia, waga półciężka
Bokser bardzo dobrze technicznie wyszkolony o bogatej karierze amatorskiej. Jako zawodowiec bardzo długo był niepokonany, dochodząc do mistrzowskiego pasa WBC po zwycięstwie nad Chrisem Henrym. Jednak dwie przegrane walki z Pascalem i jedna z Dawsonem pokazały, że brakuje mu siły i warunków fizycznych niezbędnych do utrzymania się na szczycie wagi półciężkiej. Od blisko roku nie walczył, co może sugerować schyłek kariery.