ADAMEK: 'NIE CHCĘ OBIJAĆ LESZCZY'

Tomasz Adamek (44-2, 28 KO) dla "Przeglądu Sportowego": - Ważę więcej, faktycznie, ale to mięśnie, a nie tłuszcz. Licznik pokazuje około 102 kg. Już w sobotę 35-letni "Góral" wraca na ring po walce z Witalijem Kliczką. W Nowym Jorku zmierzy się z Nagym Aguilerą (17-6, 12 KO).

- Przegląd Sportowy: W sobotę walczy pan z Nagym Aguilerą. Tymczasem słyszałem, że sporo pan przytył...
Tomasz Adamek: Gruby na pewno nie jestem! Ważę trochę więcej, faktycznie, ale to mięśnie, a nie żaden tłuszcz. Licznik pokazuje pewnie około 102 kilogramów.
 
- Nie za dużo?
TA: Przecież się nie objadam. Za mną pół roku przerwy, zdążyłem odpocząć i się zregenerować. W tym czasie trzy razy byłem w St Louis na krótkich obozach u mojego trenera Rogera Bloodwortha. Trenowałem, a waga rosła.

- Nie boi się pan starty szybkości? To był dotąd pana główny atut.
TA: Nie, nie. Roger też mi sugerował, żebym nabrał mięśni. Zmienił też nieco inne sprawy związane z treningiem. Teraz chcemy organizować więcej takich miniobozów między walkami. Chodzi o to, żeby nie stracić masy mięśniowej.

- Ostatni raz ponad 100 kilogramów ważył pan przed pojedynkiem z Jasonem Estradą i nie wyglądał pan wtedy w ringu najlepiej.
TA: Rzeczywiście, tyle wtedy wniosłem na wagę, ale nie ma co porównywać tych momentów mojej kariery. Wówczas chciałem nabrać masy, lecz brakowało czasu. Teraz wszystko było inaczej. Nie chodzę na wagę co pół dnia, normalnie jem, normalnie pracuję.
 
- Od starcia z Ukraińcem Witalijem Kliczką o tytuł mistrza świata minęło ponad pół roku. Wszyscy są ciekawi, czy teraz coś się zmieni w pana podejściu do walk.
TA: A co się ma zmienić? Po pierwsze, miałem już dłuższe przerwy, bo kiedy sądziłem się z Donem Kingiem, nie boksowałem przez dziesięć miesięcy. Ten odpoczynek był potrzebny. Natomiast jeśli chodzi o psychikę, nie ma o czym mówić. Czego mam się bać? Jestem człowiekiem wielkiej wiary, wchodzę do ringu i robię swoje. A kiedy zauważę, że coś jest nie tak i nie da się tego zmienić, dam sobie spokój.
 
- Nagy'ego Aguilerę, z którym się pan zmierzy, oglądaliście z trenerem Bloodworthem już wiele razy?
TA: Tyle, ile trzeba. To młody chłopak, wiem jak walczy. Jeśli już przegrywał, to z bokserami czołówki, jak choćby Chrisem Arreolą czy Samuelem Peterem. W sobotę na pewno nie wyjdzie do ringu tylko po wypłatę. Nikt go z baru nie wyciągnął i nie daje mu zarobić kilku dolarów. Ci, którzy walczą ze mną, zawsze są świetnie przygotowani. Aguilera też taki będzie, jestem tego pewny na sto procent.

- Z kim pan sparował przed tą walką?
TA: Było kilku chłopaków, a na koniec został Derick Rossy. To dobry bokser, a poza tym sposobem poruszania się po ringu trochę przypomina Aguilerę. Derick pomagał mi już w przygotowaniach jakiś czas temu.

- Szczerze mówiąc to sądziliśmy, że po powrocie spotka się pan z kimś słabszym, bardziej porozbijanym.
TA: Jeśli chcę się piąć w górę i szybko wrócić na szczyt, nie mogę obijać leszczy. Nie zostało mi przecież wiele czasu. Pewnie dwa albo trzy lata boksowania i koniec. Później znajdę sobie jakieś inne zajęcie. Nie mam na razie planów, żeby później też w jakimś stopniu zajmować się boksem. Na razie jednak myślę o sobocie i o tym, żeby wygrać z Aguilerą.
 
- A później? Słyszeliśmy, że ma pan walczyć jeszcze przed wakacjami.
TA: Jeśli wygram i będę zdrowy, wystąpię 16 czerwca w Prudential Center. Jest już kilku chętnych z wysokiej półki. Ktoś lepszy i bardziej znany od Aguilery, ale nie zdradzę teraz nic więcej. Żadnych nazwisk, przynajmniej w tej chwili. Najpierw walka z Dominikańczykiem.

- Przecież już teraz układa pan sobie jakiś bardziej długofalowy plan kariery.
TA: Taka naprawdę duża walka możliwa jest jesienią, a w 2013 roku znowu chcę spróbować sięgnąć po pas mistrza świata wagi ciężkiej. Taki jest ten plan...

Rozmawiał Kamil Wolnicki, Przegląd Sportowy