NAJLEPSI BOKSERZY BENELUXU

Belgia. Przed II Wojną Światową i do końca lat 60. XX wieku Belgia zaliczała się do czołówki europejskiego boksu zawodowego, a jej bokserzy często i długo dzierżyli w swym posiadaniu pasy EBU. Do najwybitniejszych belgijskich bokserów zawodowych zaliczali się: Cyrille Dellanoit (wygrał na punkty z samym Marcelem Cerdanem, w rewanżu przegrał), Gustave Roth, Jean Sneyers, Karel Sys i walczący głównie w USA Rene De Vos. Warto też wspomnieć o "Lwie Flandrii" Jean-Pierre Coopmanie, który w 1976 roku zmierzył się w pojedynku o pasy WBA i WBC w kategorii ciężkiej z samym Muhammadem Ali i przegrał przez nokaut w 5 rundzie.

Na przełomie wieków belgijski boks zawodowy znalazł się w kryzysie, z którego obecnie powoli się podnosi. Jest sporo młodych utalentowanych zawodników, aczkolwiek w większości cudzoziemskiego pochodzenia

Do ciekawych współczesnych belgijskich bokserów zawodowych można zaliczyć następujących:

Jackson Osei Bonsu 31 lat, bilans 41(29) - 5(3) -1, waga junior średnia
Ten pochodzący z Ghany zawodnik jest chyba najbardziej rozpoznawalnym w świecie belgijskim bokserem zawodowym. Bonsu słynie z bojowości i mocnego uderzenia, ale najważniejsze dotychczasowe walki przegrał z kretesem m.in. przed czasem z Aydinem i Baileyem , a także na punkty z Jackiewiczem i Tabgahuą. Pokonał natomiast Płotnykowa i Baldomira oraz dużą ilość bumów i średniaków.

Sasha Yengoyan 27 lat, bilans 21(12) - 0 -1, waga półśrednia
Bokser pochodzący z Armenii o przydomku "Bestia ze Wschodu" robi ostatnio w Belgii dużą furorę, chociaż po prawdzie chyba nie ma predyspozycji do większych sukcesów. Jest agresywnym zabijaką i cepiarzem bazującym na dobrych warunkach fizycznych i sile.

Stephane Jamoye 22 lata, bilans 23(13) - 3(1), waga super musza
Odważnie prowadzony młody pięściarz boksuje ofensywnie i dysponuje dobrą techniką. Przegrał nie z byle kim, bo z Tomoki Kamedą, Jamie McDonnellem i Leo Santa Cruzem (przez nokaut). Kolejnym sprawdzianem będzie starcie w Meksyku z Jose Salgado o pas WBC Silver.

Steve Jamoye 22 lata, bilans 11(2) - 0, waga junior półśrednia
Brat bliźniak Stephane'a boksuje wiele kategorii wyżej i ustępuje mu talentem. Ma skłonności do walki w półdystansie i na razie jest niepokonany, ale z nikim groźnym nie walczył.

Ermano Fegatilli 27 lat, bilans 25(5) - 4(0), waga super piórkowa
Fegatilli to bokser pochodzenia włoskiego, który jest aktualnym mistrzem EBU. Wywalczył ten pas w pojedynku ze Stephanem Fosterem i obronił w walce z Antonio De Vitisem. Fegatilli na ogól boksuje w sposób techniczny na dystans, ale od czasu do czasu stosuje bardzo niekonwencjonalne ciosy w rodzaju głębokiego haka wyprowadzanego spomiędzy kolan lub wściekłego cepa zza głowy.

Jean Pierre Bauwens 24 lata, bilans 24(14) - 0 - 1, waga lekka
Bauwens to niewysoki ofensywnie walczący bokser obdarzony zarówno silnym ciosem, jak i niezłą techniką. Ma imponujący bilans walk, ale do tej pory jego najtrudniejszymi rywalami byli średniacy z dolnej półki.

Alexander Miskirtchian 26 lat, bilans 21(7) - 2(0) -1, waga piórkowa
Ormianin urodzony w Gruzji jest mistrzem EBU i posiadaczem pasa WBC International w swojej kategorii. Jest on silnym fizycznie bokserem z predyspozycjami do walki półdystansowej, ale przy tym dość wolnym.

Herve Hubeaux 20 lat, bilans 11(7) - 0, waga ciężka
Wielka Nadzieja Belgów w najcięższej kategorii za wiele się nie różni od "wielkich nadziei" innych narodów. Hubeaux to kawał chłopa z kowadłem w pięści i techniką pozostawiającą wiele do życzenia.

W niektórych źródłach jako belgijski bokser figuruje też Said Ouali, jednak według najbardziej wiarygodnego Boxrecu jest on reprezentantem Maroka.
 
Holandia. Holenderskie tradycje w boksie zawodowym ustępują belgijskim, aczkolwiek w ostatnim 40-leciu to Holendrzy mieli ciekawszych bokserów. Warto wspomnieć zwłaszcza o dwóch bokserach wagi półciężkiej: Rudy`m Koopmansie i Alexie Blanchardzie. Koopmans był wieloletnim mistrzem Europy, a w 1980 roku w walce o tytuł światowy uległ w 3 rundzie Eddiemu Mustafie Muhammadowi. Blanchard zastąpił Koopmansa w charakterze mistrza EBU i stoczył w obronie tego tytułu m.in. zwycięski pojedynek ze słynnym Ralfem Rocchigiannim. Karierę zakończył w roku 1991 po porażce przed czasem z bratem Ralfa, Graciano Rocchigiannim. W nowszych czasach na uwagę zasługują pochodzący z Surinamu czarnoskóry Regilio Tuur, który w latach 1994 - 1996 był mistrzem świata WBO w wadze super piórkowej, a także Eddy Smulders, który w walce o pas WBA w półciężkiej przegrał przed czasem w 1997 z Lou Del Valle. Aktualnie zawodowy boks holenderski znajduje się w głębokim dołku, a spośród garstki uprawiających ten sport warto wymienić tylko jednego zawodnika.

Gevorg Khatchikian 24 lata, bilans 16(5) - 0, waga super średnia
Ten niepokonany bokser rodem z Armenii nie walczył jeszcze nigdy z wymagającym rywalem. Wzorem swych ziomków z Niemiec i Belgii, Abrahama i Yengoyana, Khatchikian reprezentuje siłowy styl boksu, którego stałym elementem są zamachowe cepy.

Luksemburg. Historycznie najlepszym bokserem w barwach Luksemburga był pochodzący z Kongo Clement Tshinza, który w 1983 roku doszedł do walki o pas EBU w junior średniej i poległ w 2 rundzie w starciu z Herolem Grahamem. Aktualnie jedynym luksemburskim bokserem zawodowym jest występujący w wadze półciężkiej Urim Sylaj z bilansem 0 -1(1) -1.