DZIECKO RINGU

Żeby poznać historię pewnego chłopca z Londynu, który w wieku 9 lat pięściami zarabiał na chleb, musimy cofnąć się w czasie do roku 1920. To okres, w którym w Anglii panowała bieda i ludzie z niższego szczebla społecznego często ledwo wiązali koniec z końcem. To również czas,  kiedy boks zawodowy cieszył się coraz większą popularnością, głównie za sprawą niezwykle brutalnych pojedynków, toczonych w zadymionych barach i knajpach. Niestety w tych krwawych bitwach, często ku uciesze lokalnej gawiedzi, występowali mali chłopcy. Jednym z nich był urodzony 17 lutego 1913 roku Nipper Pat Daly (99-11-8, 26 KO).

Skradzione dzieciństwo.

Rodzina Nipperów mieszkała w londyńskiej dzielnicy Marylebone, w domu bez łazienki i ciepłej wody. Ojciec Nippera, widząc jak jego kilkuletni syn toczy pojedynki na ulicach z rówieśnikami, postanawia nauczyć go szlachetnej sztuki samoobrony. Dlatego zaprowadza go do profesora Andrew Newtona, który szybko odkrywa drzemiący w nim talent i poddaje dziecko regularnemu treningowi.

Pierwszą profesjonalną walkę młody Nipper miał w 1923 roku, zwyciężając na punkty po 4 rundach i inkasując za wygraną 25 pensów. Choć ciężko w to dzisiaj uwierzyć, ale miał wówczas zaledwie 9 lat!!

Mały zabijaka.

W owych czasach w Londynie mimo kryzysu i bezrobocia boks miał się świetnie. Na walki przychodziło mnóstwo kibiców, żądnych obejrzenia bezpardonowych zmagań ówczesnych gladiatorów. Mały chłopczyk bardzo szybko stał się lokalną atrakcją. Ludzie chcieli na żywo zobaczyć tego kilkulatka, który wygrywał z dorosłymi bokserami, często ich wręcz ośmieszając.

W wieku 11 lat stoczył wspaniałą trylogię z pochodzącym z Yorkshire Johnnym Summersem Najpierw pokonał go popołudniu, w rewanżowym starciu powtórzył to samo wieczorem, a następnie po raz ostatni sprawił mu dotkliwe lanie w nocy. Kompletując w ten sposób niezwykłego bokserskiego hat-tricka. W sumie za 18 rund które wówczas przewalczył zarobił 65 pensów.

18- letni wrak.

Mając lat 14 Nipper porzucił szkołę, zostając pełnoetatowym pięściarzem. Jego trenerem i opiekunem był wciąż, wietrzący świetny zysk na młodym zawodowcu, profesor Newton. Po podpisaniu z nim kontraktu Daly otrzymywał cotygodniowe ‘stypendium’ w wysokości 50 pensów. Oczywiście oprócz normalnych, codziennych treningów, musiał także sprzątać salę treningową, zmywać podłogi i czyścić podwórze po psach swojego opiekuna.

Nipper pomiędzy swoim 14 i 16 rokiem życia miał już na koncie 70 pojedynków w tym aż 25 piętnasto-rundowych wojen. Występował najpierw w wadze muszej, a następnie koguciej i piórkowej. Na swoim rozkładzie miał między innymi ówczesnego mistrza Europy, dwóch mistrzów Niemiec, mistrza Włoch, a także trzech mistrzów Wielkiej Brytanii. Swoją karierę zakończył wypalony psychicznie i fizycznie w wieku 18 lat, nie doczekawszy się szansy boksowania o tytuł światowy. W sumie ze 120 walk przegrał tylko 11. Po latach domagano się, aby jego trenera i opiekuna profesora Newtona wsadzono do więzienia, za tak brutalne wykorzystanie i wyeksploatowanie tego młodego chłopca.

W roku 1929 kiedy to Nipper przechodził na bokserską emeryturę utworzono brytyjski związek bokserski (The British Boxing Board of Control). Dzięki temu ludzie tacy jak profesor Newton raz na zawsze zostali wykluczeni z pięściarskiego świata. Po wielu latach jeden z wnuków Nippera, Alex Daley napisał o nim książkę pod tytułem ‘Nipper The Amazing Story of Boxing’s Wander Boy’, dzięki czemu jego niezwykła historia przetrwała do dzisiaj. Sam bohater zmarł w 1988  roku, dożywszy 75 lat.